Een van die excuses is eerlijk gezegd het maken van video’s. Die heb ik dus vanmorgen meteen gemaakt om te plaatsen. Geen excuses meer voor mij 🙃.
Toen ik verder ging nadenken en natuurlijk nog wel meer excuses kon bedenken, realiseerde ik mij echter ook dat ik al een belangrijk excuus al overwonnen had.
Ik was namelijk nooit goed in rekenen. Nu zou je dat natuurlijk totaal niet verwachten, omdat ik inmiddels juist financieel ben en hier ook nog eens retegoed in ben.
Op de lagere, maar ook de middelbare school was dat echt drama.
Ik weet dat ik op de lagere school gehuild heb met staartdelingen die ik verplicht thuis met mijn vader moest oefenen. Wij hadden op school ook van die rekensommen met machines die op papier getekend waren. Dan moest je dit volgen waar het heen ging en dan de berekening maken. Ik wist echter nooit welke kant ik ook alweer op was gegaan, en wat ik nu moest optellen of aftrekken dat was ik al lang kwijt. Hoofdrekenen kon ik wel, maar ik rekende niet uit mijn hoofd. Dat vind ik moeilijk met mijn superdrukke overvolle hoofd. Ik leerde het uit mijn hoofd.
Toen ik naar de middelbare school ging, zei mijn vader ook: “Daan, je kunt niet rekenen, dus wiskunde kun je niet, laat dat maar vallen. Talen daar draait het om”.
Ik luisterde naar mijn vader. Met wiskunde deed ik geen enkele moeite meer. Kon ik toch niet dus waarom zou ik. Met proefwerken maakte ik een mooie tekening op het blad en ik leverde het zo in. Kreeg ik in ieder geval een 1 voor de moeite. Toen ik van de 3e naar de 4e klas wilde was dat wel lastig met een gemiddelde 1 voor wiskunde. De lerares vroeg aan mij of ik wel over zou gaan met dat cijfer. Nee, dus. Nu ik toch wiskunde liet vallen maakte ze er, heel lief, een 4 van en dat was voor mij wel voldoende om over te gaan.
Met mijn beroepskeuze kwam ik wel mega in de knel. Ik wilde namelijk accountant worden en dan moet je én rekenen én wiskunde kunnen.
Nu ik mijn zinnen hierop had gezet en dit persé wilde deed ik er ook moeite voor. Het bijzondere was dat ik er juist goed in was! Hierdoor ging ik het ook nog eens superleuk vinden en ik vond het zelfs jammer dat ik het, maar 1 jaar kreeg. Wie had dat nu gedacht?!
Later kreeg ik ook vakken zoals financiering. Hier moest je ook voor kunnen rekenen en met cijfers beredeneren. Dat was een van mijn beste vakken en vergeleken met de rest scoorde ik bovengemiddeld.
Ik! die niet kon rekenen was er nu ineens goed in. Waarom? Ik deed er moeite voor om het te begrijpen en toen ik er moeite voor deed, vielen de kwartjes, hield ik mijzelf niet meer tegen met gedachten, ik kan het toch niet. Ik leerde door dingen op een andere manier te doen, die voor mij werken, namelijk alles op papier zetten, ik het dan wel kon.
Hoofdrekenen zal bij mij altijd drama blijven. Zoals gezegd is mijn hoofd hier te druk voor om de getallen netjes in mijn hoofd te kunnen ordenen. Maakt niet uit. Als ik het op papier zet, ben ik retegoed met cijfers.
Ik weet dat met name vrouwen zich vaak tegenhouden door te denken niet goed te zijn met rekenen, dus niet met geld, beleggen of wat dan ook.
Toch als ik dit met mijn achtergrond en ADHD hoofd kan waarom zou je dit dan niet kunnen?
Het gaat erom dat je graag wilt. Ik wilde het graag zodat ik voor mijn opleiding als Registeraccountant bij Nivra-Nyenrode kon slagen. Ik heb er nu zelfs mijn business van gemaakt om mensen te helpen die geld nog wel moeilijk vinden. Ik denk dat iedereen dit kan. Met makkelijke systemen die ik hier natuurlijk voor gemaakt heb, kun jij dat ook.
Voor mij was het wel een eyeopener en zeker een reden om ook aan mijn andere excuses te werken. Als je iets graag wilt dan kun je het ook!
Welk excuus heb jij nog?